جوشکاری فرآیندی است که طی آن دو یا چند قطعه با گرما، فشار یا هر دو با سرد شدن قطعات به یکدیگر پیوند میخورند. جوش معمولاً بر روی فلزات و ترموپلاستیک ها استفاده می شود اما می توان از آن بر روی چوب نیز استفاده کرد. اتصال جوشی تکمیل شده را می توان جوشکاری نامید. برخی از مواد نیاز به استفاده از فرآیندها و تکنیک های خاصی دارند. برخی "غیر قابل جوش" در نظر گرفته می شوند.
جوش چگونه کار میکند؟
برخلاف لحیم و لحیم کاری که فلز پایه را ذوب نمی کند، جوشکاری فرآیندی با حرارت بالا است که مواد پایه را ذوب می کند. معمولاً با افزودن مواد پرکننده جوش تقویت می شود. گرما در دمای بالا باعث ایجاد حوضچه جوشی از مواد مذاب می شود که خنک می شود و اتصال ایجاد می کند که می تواند قوی تر از فلز اصلی باشد. همچنین می توان از فشار برای تولید جوش، در کنار گرما یا به تنهایی استفاده کرد. همچنین می تواند از گاز محافظ برای محافظت از فلزات ذوب شده و پرکننده در برابر آلودگی یا اکسید شدن استفاده کند.
قطعاتی که به هم متصل می شوند به عنوان ماده اصلی شناخته می شوند. ماده ای که برای کمک به شکل گیری اتصال اضافه می شود، پرکننده یا مصرفی نامیده می شود. شکل این مواد ممکن است به آنها به عنوان صفحه یا لوله اصلی، سیم پرکننده، الکترود مصرفی (برای جوشکاری قوس الکتریکی) و غیره اشاره شود. مواد مصرفی معمولاً به گونهای انتخاب میشوند که از نظر ترکیب مشابه با مواد اصلی باشند، بنابراین یک جوش همگن تشکیل میدهند، اما مواردی وجود دارد، مانند هنگام جوشکاری چدنهای شکننده، زمانی که از پرکنندهای با ترکیب و در نتیجه خواص بسیار متفاوت استفاده میشود. این جوش ها را ناهمگن می نامند.
فرآيندهاي جوش به چندين دسته مختلف تقسيمبندي ميشوند:
جوش برق، جوش تيگ، جوش ميگ، جوش فلاكس كور، جوش مقاومتي، پیچ جوش و جوش لیزری از انواع مختلف فرآیندهای جوش هستند. جهت اطلاع بیشتر از فرآیندهای مختلف جوش میتوانید از مقالات قرار داده شده در بخش زیر استفاده نمایید.